FARIUS Equus

FARIUS Equus

apud Raymundum de Agilers p. 162. Assumptis omnibus pecuniis suis Caesaream et Camelam adibant, ut ibi equos Farios mercarentur: Arabicus est, generosus, Arab. Faras; unde φάρας apud Achmetem in Onirocriticis c. 233. Ι῞ππος ὁ φάρας ὁ ἐυγενὴς, etc. 152. φάρας Α᾿ραβικὸς, apud Nicetam in Isaacio l. 1. n. 2. quâ voce Saracenorum equos venire, Leo ait Imp. in Tactic. c. 18. §. 137. Iidem Alpharaces dicti sunt, prosthesi Arabibus familiari, in Ep. Ioh. IX. Pontif. Rom. ad Adelfonsum Reg. Gallaeciae, apud Samprium: item Maurisci, in Ep. Leonis III. Pontif. Rom. Numidae et Aegyptii, apud Gratium in Cyneget. v. 518. etc. Cuiusmodi equos in pretio fuisse, diximus supra. A voce φάρας, Galli equos generosos, Auferaus et Ferrandos vocarunt, ut infra videbitur: atqueve hinc emendat Cat. du Fresne Procop. Gothic. l. 1. c. 18. ubi Belisarium exhibet equo generosissimo insidentem, qui toto fuscus corpore anteriotem capitis partem ad nares eximio candore insignem habebat, addens: Οὗτον Ε῾λληνες μὲν φαλιὸν, Βάρβαρὸι δὲ φάραν καλοῦσι, cum prius legeretur, Βάλαν. Vide eum in Gloss. ut et Notis ad Alexiadem p. 408. et 409.